بررسی تأثیر تزریق کورتیکوسترویید موضعی در درمان سندرم کارپال تانل

مقدمه: درمان مناسب جهت درمان سندرم کارپال تانل (carpal tunnel syndrome یا cts) با علایم خفیف تا متوسط مورد اختلاف نظر می باشد. هدف اصلی این مطالعه، مقایسه ی تزریق کورتیکوسترویید موضعی و آتل گیری در درمان این بیماران بود. روش ها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی بود، 88 بیمار مبتلا به cts خفیف تا متوسط که از فروردین ماه 1388 لغایت شهریور ماه 1389 به بیمارستان کاشانی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند، تحت بررسی قرار گرفتند. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: گروه اول به روش آتل گیری در وضعیت نوترال مچ دست و گروه دوم با تزریق کورتیکوسترویید موضعی و آتل گیری تحت درمان قرار گرفتند. سپس شدت درد و فراوانی نسبی تست تینل و فالن تعیین و مقایسه شد. یافته ها: شدت درد و فراوانی نسبی تست تینل و فالن به طور قابل توجه در بیمارانی که به روش تزریق کورتیکوسترویید موضعی و آتل گیری درمان شده بودند، نسبت به گروه دیگر کمتر بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد تزریق کورتیکوسترویید موضعی و آتل گیری نسبت به آتل گیری در درمان بیماران مبتلا به سندرم کارپال تانل با علایم خفیف تا متوسط مؤثرتر می باشد.